Haptonomie is de wetenschap van de affectiviteit. Deze leer is ontwikkeld door Frans Veldman (1920-2010). In deze leer staat de gevoelsbeleving van de cliënt centraal. Het legt zich toe op alles wat daarin beleefd en opgeroepen kan worden. Je leert hoe je omgaat met jezelf en anderen.
Het begrip haptonomie is afkomstig uit het Grieks en vormt een verbinding van de woorden ‘hapsis’ en ‘nomos’. Hapsis betekent aanraking en nomos betekent wet in de zin van gewoonte, principes voor gedrag. Haptonomie wordt gebruikt voor de leer van het (inter)menselijk gevoel en gevoelsleven. Ze helpt je je (in)voelend vermogen te ontwikkelen, waardoor je meer inzicht in jezelf en in jezelf in relatie tot de ander kunt krijgen.
Als haptotherapeut help ik jou graag verder.
Haptonomie voor kinderen
In de haptonomische begeleiding van kinderen speelt aanraken (psycho-tactiele contact) een grote rol. Aanraken is een van onze eerste levensbehoeften. Vanaf de eerste ademhaling bij de geboorte wordt de baby op de borst of buik van moeder gelegd. Daar blijft het een tijdje liggen om moeder en kind aan elkaar te laten wennen en van elkaar te genieten. Dit eerste huid op huidcontact is heel waardevol. Het zorgt voor warmte, verlaagt de stress van de geboorte en vormt de basis voor de hechting tussen moeder en kind. Het is het moment waarop de baby in zichzelf kan ervaren (zij het onbewust) dat hij goed is en daarom van te houden. De wijze waarop moeder haar kindje vervolgens liefdevol aanraakt en positief bevestigt is bepalend voor de verdere ontwikkeling en welbevinden van haar kind. Hoe meer een kind voelt dat er van hem gehouden wordt des te beter hij kan groeien in zijn ontwikkeling tot een psychisch evenwichtig mens.
Wanneer de baby echter weinig of niet liefdevol wordt aangeraakt en opgenomen wordt, kan hij niet de ervaring opdoen dat er van hem gehouden wordt. Hij kent dat gevoel dan niet, om van te houden. Dit ontberen van de liefdevolle aanraking zal hem belemmeren in zijn verdere psychische ontwikkeling. Kinderen die weinig of alleen liefdeloos worden aangeraakt, groeien slechter, leren minder goed, zijn kwetsbaarder voor ziektes en kunnen eerder slachtoffer worden van sexueel misbruik. Onvoldoende huidcontact kan leiden tot onrust, verdriet of angst. Deze kinderen zijn vatbaarder voor teleurstellingen en daardoor kwetsbaarder. Ze zitten niet lekker in hun vel.
Oxytocine, serotonine en dopamine
Aanraking speelt dus een belangrijke rol in onze gezondheid, zowel psychisch als lichamelijk. Het versterkt ons immuunsysteem en vermindert pijn. Op een liefdevolle manier aangeraakt worden ontspant en maakt zacht. Hierdoor neemt de hoeveelheid angst en stresshormonen (cortisol en adrenaline) in het bloed af en het niveau van de hormonen oxytocine, serotonine en dopamine neemt toe. Bij een hoog gehalte aan oxytocine ervaar je een liefdevolle stemming en een neiging tot verzorgen. Serotonine bevordert het welbevinden en heeft een pijnstillende werking. Dopamine zorgt eveneens voor het ervaren van geluk en welbevinden.
Oxytocine wordt ook wel vaak knuffelhormoon genoemd. Het zorgt voor binding en verbondenheid en speelt daarom een belangrijke rol in het hechtingsproces. De warme gevoelens tussen moeder en kind zorgen ervoor dat het kind zich veilig en vertrouwd voelt. Hierdoor kan het zelfvertrouwen en welbevinden van het kind groeien. Kinderen die regelmatig liefdevol en respectvol aangeraakt worden groeien vaak beter en zijn meestal socialer. Ze maken makkelijker vriendjes en komen daardoor zelfverzekerder in het leven te staan.
Als haptotherapeut help ik ouders en kinderen graag verder. De ouders worden zoveel mogelijk bij de therapie betrokken en spelen daarbij een actieve rol.
